ԱՅՑԵԼՈՒԹՅՈՒՆ ԾԻԾԵՌՆԱԿԱԲԵՐԴ

27.02.2015թ. 198 ավագ դպրոցի 9 -1 դասարանի աշակերտները դասղեկի հետ  գնացին Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր:Դասղեկը պատմեց հուշահամալիրի կառուցման և նշանակության պատմությունը , պատասխանեց աշակերտներիn  հուզող հարցերին, որից հետո մատուցեցին իրենց հարգանքի տուրքը: Բոլորը գլխիկոր կանգնել էին անմար կրակի շուրջբոլորը և մտովի տեղափոխվել Արևրմտյան Հայաստան: Իրենց դեմքի արտահայտությունից երևում էր, որ զգում են ցավն ամբողջությամբ և յուրաքանչյուրի պարտքն է լինել պահանջատեր այն հողերի, որը պատկանել է իրենց հայ քույր-եղբայրներին:

 Այնուհետև գնացին ցեղասպանության թանգարան, որտեղ ներկայացված էր ցեղասպանությունից մազապուրծ փրկված հայուհիներից մեկի` Արշալույս Մարտիկյանի տխուր կյանքի պատմությունից դրվագներ: էքսկուրսավարը մանրամասն ներկայացրեց ցուցադրվող նյութերի ու դրանց հետ կապված պատմությունների մասին : Էքսկուրսավարի խոսքը շատ տպավորիչ  և անչափ հուզիչ էր. Բոլորի աչքերն արցունքոտված էին: Ամենահուզիչ պահն այն էր , երբ նա սկսեց պատմել թուրքերի կողմից հայ աղջիկների մարմնի վրա արվող դաջվածքների մասին և ցույց տվեց ցուցանմուշները: Էքսկուրսիան շատ ուսուցանող էր , քանի որ աշակերտները ավելի շատ բան իմացան թուրքերի կողմից կատարված Հայոց ցեղասպանության մասին  և աշակերտներց ոմանք էլ առաջին անգամ էին այցելում Ծիծեռնակաբերդ:

Այնուհետև մոտեցան Սումգայիթյան ջարդերին նվիրված հուշակոթողին, հիշեցինք  այդ դեպքերի մասին, քանի որ համընկել էր օրը:

Վերջում Հելենը խոսեց իր տպավորությունների և մտքերի մասին, որ պետք է ոչ թե լացելով հասնել ցեղասպանության ճանաչմանը, այլև պահանջելով, իսկ դրա համար պետք է շատ լավ իմանալ հայոց պատմությունը, որ կարողանաս ճիշտ փաստարկներ բերելով հասնել ճիշտ եզրահանգմանը,  այն է ողջ աշխարհի կողմից այդ ոճիրը կատարելու ճանաչմանը